Majsterkowanie to forma samoorganizacji, metoda tworzenia własnego otoczenia. Wystarczy trochę materiału, nieco przedsiębiorczości, aby własnymi rękami realizować własne pomysły. Można pomagać sobie nawzajem, wymieniać koncepcje i doświadczenia, mieć satysfakcję i korzyści. Można też doskonalić umiejętności i powiększać zasób wiedzy, aby nie być bez reszty zależnym od kaprysów „prawdziwych” fachowców, niedoborów na rynku czy braku pieniędzy.
Na przestrzeni wielu lat wypracowane zostało przekonanie, że majsterka jest formą pracy zarezerwowaną wyłącznie dla zuchów. Wynika to niestety z niezrozumienia celowości tej formy pracy w pozostałych pionach metodycznych. Majsterka obecna jest we wszystkich grupach metodycznych, a odpowiednio wykorzystywana wpływa na wszechstronny rozwój dzieci.
Zasadniczym celem niniejszego materiału metodycznego jest przybliżenie czytelnikowi mocno niedocenianej formy pracy jaką jest majsterka. Harcerskie zajęcia techniczne powinny wpisywać się w idee wszechstronnego rozwoju dostosowanego do wieku dzieci. Zajęcia realizowane w trakcie śródrocznej działalności gromad i drużyn rozwijając wielostronną aktywność poznawczą dzieci powinny pokazać im złożoność świata i miejsce człowieka w środowisku przyrodniczym, społecznym, kulturowym i technicznym. Zaznaczyć tu należy, że w realizacji tego celu nie może być pominięty ten zespół zjawisk, który opisuje współczesną technikę z jej historycznym rozwojem. To właśnie dzięki technice, poprzez dostarczane przez nią różnorodne środki, narzędzia oraz instrumenty i metody działań poznawczych – rzeczywistość ta może być pełniej niż kiedykolwiek dotąd poznawana i rozumiana.
