*Całość materiałów opracowanych w projekcie Ekonomia jest kobietą pisana jest w formie żeńskiej. Mimo to mogą być one swobodnie używane również w grupach koedukacyjnych. Jeśli masz jakieś przemyślenia na temat tego scenariusza, uważasz, że coś warto byłoby zmienić, ulepszyć, dodać – napisz do nas: [email protected]
Dlaczego warto: W naszym świecie i edukacji dużo mówi się o zdobywaniu wiedzy, coraz mniej jednak o emocjach i empatii, a przecież są one nieodłącznym elementem naszego życia. Podczas spotkania uczestniczki będą miały okazję przyjrzeć się swoim emocjom, nazwać je, porozmawiać o wyrażaniu emocji i adekwatnym reagowaniu na emocje innych osób.
Jeśli chcesz wziąć udział w propozycji programowej Ekonomia jest kobietą i zdobyć jedną z części plakietki, oprócz przeprowadzenia poniższego warsztatu, wykonaj jedno z poniższych zadań. Zadania mogą być wykonywane całą grupą lub indywidualnie. Możesz też wymyślić swoje własne zadanie związane z tematem warsztatu i wysłać do akceptacji na adres [email protected]).
- Zapytaj 5 wybranych osób o to czym dla nich jest empatia. Jeśli wykonujecie zadanie w grupie, niech każda z Was zada pytanie 5 osobom, porównajcie uzyskane odpowiedzi
- Przez tydzień, codziennie wieczorem zapisuj jak się czułaś danego dnia. Nazwij konkretne emocje.
- Jak można rozwijać empatię? Stwórzcie listę pomysłów na to, jak możecie rozwijać w sobie empatię
- Znajdźcie osobę lub organizację, której warto pomóc. Zastanówcie się czego byłoby jej potrzeba? Co Wy możecie zrobić? I zróbcie to!
- Rozejrzyjcie się wokół siebie. Czy w Waszej grupie, klasie, w Waszym otoczeniu są jakieś osoby, które częściej niż inne odczuwają smutek, strach lub złość? Jak myślicie, dlaczego tak się dzieje? Co mogłybyście zrobić żeby im pomóc?
- Przez kolejny miesiąc przynajmniej raz w tygodniu porozmawiajcie o Waszych emocjach. Rozpoczynajcie Wasze spotkania od rundki, w której każda osoba opowie o tym jak się w danej chwili czuje.
Autor:
Recenzent:
Zamierzenia:
Po zajęciach/warsztatach/... uczestnik będzie:- Potrafiła nazwać odczuwane emocje
- Wiedziała że wszystkie emocje czemuś służą i mogą być przydatne
- Znała sposoby na wyrażanie emocji nie krzywdzące innych
- Potrafiła adekwatnie reagować na emocje innych osób
- Wiedziała czym jest empatia
- Wiedziała czym jest aktywne słuchanie
Realizowane wymagania:
Wymagania z prób realizowane poprzez te zamierzenia:Motyw i zakres tematyczny
Motyw główny:
- Inne
Uszczegółowienie:
Okazywanie emocji i uczuć
Zakres tematyczny:
- Filantropia
Forma materiału
Typ materiału:
Pełen konspekt zajęć
Informacje organizacyjne
8
24
24
Wymagania lokalowe, sprzętowe i potrzebne materiały
Miejsce:
Dowolne, spokojne (bez hałasu i rozpraszających dźwięków)
Wymagane materiały:
Papier pakowy (lub flipchart), mazaki.
Przebieg
Jak się dziś czuję?
Każda uczestniczka po kolei pokazuje jak się dziś czuje, reszta osób zgaduje. Na koniec spisujemy wszystkie emocje, jakie się pojawiły oraz dopisujemy te, które nie zostały wspomniane. Zwracamy uwagę uczestniczek na to, że istnieją cztery główne emocje. Czy uczestniczki potrafią je nazwać? (strach, złość, smutek, radość). Reszta naszych emocji jest pochodną tych czterech podstawowych.
Dyskusja nad emocjami
Wyrażanie emocji
Reagowanie na emocje
Ważne, by osoba prowadząca była w stałym kontakcie z grupami i pomagała im, jeśli zadanie okaże się zbyt trudne. Jeśli uczestniczki same nie potrafią wymyślić sposobów reagowania, mogą przeprowadzić szybką sondę, pytając inne uczestniczki lub osoby dorosłe o radę.
Następnie każda grupa odgrywa przygotowaną scenkę, reszta zastanawia się czy ta reakcja pomogła osobie odczuwającej daną emocje? Zwróćcie uwagę na radość, czasem wydaje się że reagowanie na czyjąś radość jest proste, często okazuje się jednak, że i tam pojawiają się różne pytania i wątpliwości. Podzielcie się również innymi sposobami reagowania wypracowanymi w grupach.
Kiedy jestem smutna lubię…
Korzystamy ze znanej zabawy „wszyscy ci, którzy”. Siadamy w kręgu, najlepiej na krzesłach. W wersji podstawowej zabawy na środku stoi jedna osoba, która zaczyna zdanie: „wszyscy ci którzy…” i kończy je w dowolny sposób np. … lubią czekoladę. Wówczas wszyscy ci, którzy lubią czekoladę zamieniają się miejscami. Miejsca szuka również osoba wypowiadająca zdanie. Ostatecznie więc zostanie jedna uczestniczka bez miejsca i ta mówi kolejne zdanie zaczynające się od „wszyscy ci którzy…”. W naszej zmodyfikowanej wersji osoba na środku zaczyna zdanie: kiedy jestem smutna lubię… (np. słuchać muzyki). Wówczas wszystkie osoby, które też lubią słuchać muzyki kiedy są smutne zamieniają się miejscami. Oczywiście emocje można zmieniać, np. kiedy jestem zdenerwowana/przestraszona/szczęśliwa, itd.
Warto zwrócić uwagę na to, że każda z nas lubi inne rzeczy kiedy jest smutna/zdenerwowana/radosna itd.