Dzielimy uczestniczki na 3 grupy. Pierwsza grupa otrzymuje tyle kartek ile jest członków grupy, druga taśmę klejącą i nożyczki, trzecia markera. Wygrywa grupa, która po 15 minutach będzie miała najwięcej kartek z napisanym numerem grupy przyklejonych na ścianę. Pisać nie można niczym innym niż markerem, nie wolno przedzierać kartek ani kawałków taśmy. Jedyną drogą jest negocjacja.
Jeżeli żadna z grup nie popełni błędu, możliwe są tylko dwa rozwiązania – albo każda grupa przyklei taką samą ilość kartek, albo nikt nie przyklei żadnej. Będzie to bardzo dobry punkt wyjścia do rozmowy o negocjacjach i o tym, że celem negocjacji nie jest bycie lepszym od innych, ale znalezienie rozwiązania dobrego dla każdej ze stron.
Podczas podsumowywania ćwiczenia zwróćmy uwagę na samo pojęcie negocjacji (informacje w załączniku 1), cel negocjacji, zastosowane strategie negocjacji każdej z grup, sposób komunikowania (wszyscy czy przedstawicielki?), wrażenia każdej z grup.

Dzielimy uczestniczki na grupy ok. 5 osobowe. Ich zadaniem jest stworzenie na papierze pakowym portretu dobrej negocjatorki- wypisanie i zobrazowanie jej cech charakteru, pożądanych zachowań, porównań na przykład do znanych dobrych negocjatorek i negocjatorów. Następnie każda z grup ma 2 minuty na prezentację swoich pomysłów.
Przykładowe cechy dobrej negocjatorki w załączniku 2 (rozdajemy je po zakończeniu ćwiczenia, jako podsumowanie).

Prowadząca wraz z uczestniczkami ustalają zasady prowadzenia negocjacji. Prowadząca lub wybrana przez nią osoba zapisuje je na tablicy/flipcharcie/papierze powieszonym w widocznym miejscu. Wszystkie osoby na znak zgody z zasadami podpisują się pod nimi. Przykładowe zasady załączniku 3.

Prosimy 2-3 uczestniczki o wcielenie się w rolę obserwatorek w kolejnym ćwiczeniu. Pozostałe uczestniczki zostają poinformowana że z powodu kataklizmu schroniły się w schronie, gdzie muszą pozostać przez co najmniej 20 lat, a po tym czasie odbudować cywilizację. W schronie zostały jeszcze trzy miejsca. Zadaniem uczestniczek jest w ciągu 15 minut wybrać trzy osoby, które zajmą wolne miejsca w schronie spośród podanych poniżej:

 ksiądz (Mężczyzna)
 chemik (M)
 zakonnica (Kobieta)
 chirurg (K)
 fizyk (M)
 filozof (M)
 inż. rolnik (M)
 prezydent RP (M)
 stolarz (M)
 elektryk (M)
 dziewczynka (K)
 adwokat (M)
 pielęgniarka (K)
 psycholog (M)
 komendant policji (M)
 psychoanalityczka (K)
 generał (M)

Zadaniem obserwatorek jest obserwowanie dyskusji, zapisywanie sposobów argumentacji i komunikacji w grupie.
Podsumowując ćwiczenie zaczynamy od wysłuchania pierwszych wrażeń uczestniczek, pozwalamy im odreagować i domknąć ćwiczenie. Następnie z pomocą obserwatorek rozmawiamy o tym co się zadziało, jakie strategie komunikacji i negocjacji zostały użyte, co było dobre, nad czym warto byłoby jeszcze popracować. Wykorzystujemy ten moment również do tego, by podsumować całe zajęcia - czego uczestniczki się nauczyły, co im się podobało na zajęciach, a co nie, które umiejętności chciałyby wykorzystać w codziennym życiu.