wspólne przypomnienie informacji o Szarych Szeregach, które nabyliśmy podczas wcześniejszych zbiórek

"Mały mundur"

pod koniec piosenki wpada do harcówki „żołnierz” krzycząc, iż budynek przed chwilą zaatakowali Niemcy i wszędzie jest pełno rannych. Zastępy wyruszają na ratunek, udzielając poszkodowanym pierwszej pomocy i sprowadzając ich do harcówki

Omówienie tego, co wydarzyło się przed momentem. Zwróćenie uwagi na elementy pierwszej pomocy.

Po omówieniu symulacji, któryś z harcerzy na pewno zauważy, że brakuje jednego zastępowego. W tym momencie dochodzi do nas telefoniczna informacja, iż zastępowy ów został porwany przez Niemców. Informator podaje nam również dwie dokładne godziny, kiedy zastępowy będzie przewożony więźniarką w okolicach szkoły. Harcerze, po krótkiej dyskusji postanawiają odbić zastępowego. W tym celu przygotowują dokładny plan akcji – rysują makietę, na której zaznaczają drogę więźniarki, dzielą się zadaniami, itd. Pod koniec planowania, tuż przed pierwsza godziną przewozu zastępowego okazuje się jednak, iż brak zgody dowódcy na przeprowadzenie akcji. Po krótkiej dyskusji harcerze z bólem dostosowują się do rozkazu.

Nie chcąc biernie czekać na kolejny rozkaz, harcerze wychodzą na boisku, by poćwiczyć celność w rzucaniu śnieżkami – ich głównej broni przeciwko Niemcom. Po kilku minutach przychodzi zgoda na przeprowadzenie akcji. Harcerze biegiem ruszają na trasę więźniarki i zajmują zaplanowane wcześniej pozycje.

Gdy więźniarka pojawia się w polu widzenia, harcerze przygotowani są już do akcji, dzięki czujkom, które wcześniej poinformowały ich o zbliżającym się samochodzie. Z więźniarki wysiadają Niemcy eskortujący zastępowego, chwilę potem następuje akcja odbicia i transportowania zastępowego do harcówki. Jak wspomniałam w poprzednim punkcie – główną bronią są śnieżki.

Opowieść o właściwej akcji pod Arsenałem, jej przebiegu i skutkach. Dyskusja o tym, co mogli czuć jej uczestnicy, jakie wartości się z tym wiążą.