Majsterkowanie to forma samoorganizacji, metoda tworzenia własnego otoczenia. Wystarczy trochę materiału, nieco przedsiębiorczości, aby własnymi rękami realizować własne pomysły. Można pomagać sobie nawzajem, wymieniać koncepcje i doświadczenia, mieć satysfakcję i korzyści. Można też doskonalić umiejętności i powiększać zasób wiedzy, aby nie być bez reszty zależnym od kaprysów „prawdziwych” fachowców, niedoborów na rynku czy braku pieniędzy.
Na przestrzeni wielu lat wypracowane zostało przekonanie, że majsterka jest formą pracy zarezerwowaną wyłącznie dla zuchów. Wynika to niestety z niezrozumienia celowości tej formy pracy w pozostałych pionach metodycznych. Majsterka obecna jest we wszystkich grupach metodycznych, a odpowiednio wykorzystywana wpływa na wszechstronny rozwój dzieci.
Zasadniczym celem niniejszego materiału metodycznego jest przybliżenie czytelnikowi mocno niedocenianej formy pracy jaką jest majsterka. Harcerskie zajęcia techniczne powinny wpisywać się w idee wszechstronnego rozwoju dostosowanego do wieku dzieci. Zajęcia realizowane w trakcie śródrocznej działalności gromad i drużyn rozwijając wielostronną aktywność poznawczą dzieci powinny pokazać im złożoność świata i miejsce człowieka w środowisku przyrodniczym, społecznym, kulturowym i technicznym. Zaznaczyć tu należy, że w realizacji tego celu nie może być pominięty ten zespół zjawisk, który opisuje współczesną technikę z jej historycznym rozwojem. To właśnie dzięki technice, poprzez dostarczane przez nią różnorodne środki, narzędzia oraz instrumenty i metody działań poznawczych – rzeczywistość ta może być pełniej niż kiedykolwiek dotąd poznawana i rozumiana.
Czuwaj! Pomysł na napisanie poradnika pojawił się podczas rozpisywania próby na stopień harcmistrzyni, tak jest to moje zadanie na próbę! Harcmistrz powinien opracować i upowszechnić materiał programowo-metodyczny jako wkład w dorobek Związku Harcerstwa Polskiego. Szukałam takiej tematyki, której opracowanie przede wszystkim jest potrzebne w naszych środowiskach, w której mogłabym podzielić się doświadczeniem oraz jest dla mnie interesująca. Drużyna, której byłam opiekunem,
a wcześniej drużynową swoją kampanię „Bohater” rozpoczęła
w roku harcerskim 2016/2017 i zakończyła w grudniu 2017.
Był to pełen wyzwań, przygód i radości czas dla drużyny,
którego nagrodą było odzyskanie zagubionego w ponad 20-letniej historii drużyny imienia!
Cały poradnik opracowałam sama, wykorzystując jedynie gotowe plany kampanii „Bohater”, które pozyskałam ze stron internetowych jednostek harcerskich ZHP lub zostały mi udostępnione przez szefów/ przedstawicieli jednostek. Wykorzystałam oraz przedstawiłam je w poradniku w całości
lub części bez ujawniania konkretnych nazw jednostek ZHP.
Mam nadzieję, że efekt mojej pracy spełni Wasze oczekiwania i będzie ogromną inspiracją – pomoże postawić ważny krok dla jednostki, a mianowicie przyjęcie imienia wartościowej wychowawczo postaci historycznej.
Powodzenia w kampanii „Bohater” oraz pracy z Bohaterem!
Poradnik przeznaczony jest dla instruktorów, którzy na co dzień prowadzą rozproszone zespoły instruktorskie. Praca powstała na podstawie własnych doświadczeń i przemyśleń oraz wielu rozmów z doświadczonymi instruktorami pracującymi w zespołach zdalnych na poziomie hufca, chorągwi, a także Głównej Kwatery.
Praca podzielona jest na mini rozdziały, które skupiają się na poszczególnych elementach Harcerskiego Systemu Wychowawczego.
